Δυσλεξία και γλώσσες.

  Δυσλεξία απαντάται εξίσου σε γλώσσες που χαρακτηρίζονται ως φωνολογικά "διαφανείς" ή "επιφανειακές" (π.χ. ελληνικά) και σε μη διαφανείς (π.χ. αγγλικά) σύμφωνα με την κανονικότητα ή μη στη σχέση μεταξύ φωνήματος και γραφήματος. Όπως είναι γνωστό, στην αγγλική γλώσσα, στη οποία γίνεται η πλειονότητα των ερευνών στη δυσλεξία, η σχέση μεταξύ φωνήματος και γραφήματος είναι ασταθής. Δυσλεξία όμως δεν είναι χαρακτηριστικό μόνον της αγγλικής αλλά απαντάται σε κάθε γραπτή γλώσσα. Συνοψίζοντας τις παρατηρήσεις που έχουν γίνει σε διάφορες χώρες η Grigorenko διαπιστώνει, πρώτον, ότι τα λάθη των δυσλεξικών ατόμων είναι σημαντικώς λιγότερα σε "επιφανειακές" από ο, τι σε άλλες γλώσσες. Παρόλα αυτά στις "επιφανειακές" γλώσσες τα δυσλεξικά άτομα πάντα παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές σε σχέση με άτομα που έχουν κανονικές ικανότητες στην ανάγνωση. Δεύτερον, η ίδια προτείνει ότι η καλύτερη πρόβλεψη της εξέλιξης των δυσκολιών στην ανάγνωση μπορεί να γίνει με βάση την ικανότητα του παιδιού στην ανάγνωση "ψευδολέξεων" που αποτελεί δείκτη της φωνολογικής ενημερότητας. Το παιδί με δυσλεξία παρουσιάζει εξαιρετική δυσχέρεια στην ανάγνωση ψευδολέξεων, δηλαδή στο χειρισμό φωνημάτων. Ανάλογη διαπίστωση γίνεται και από άλλους ερευνητές.

 (Πηγή : http://www.encephalos.gr/full/42-2-01g.htm)

{ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Σ.Ι. Εταιρία Ψυχικής Υγείας του Παιδιού και Εφήβου Αιτωλοακαρνανίας, Μεσολόγγι}