Ποια είναι τα κύρια συναισθήματα που βιώνουν τα παιδιά με δυσλεξία;

Άγχος και Φόβος

Άγχος και Φόβος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που νιώθουν τα παιδιά με δυσλεξία λόγω της συνεχούς απογοήτευσης και δυσκολίας που έχουν στο σχολείο . Το σχολείο πολλές φορές μετατρέπεται σε εφιάλτη με αποτέλεσμα να αποφύγουν την κατάσταση που τους προκαλεί έντονο άγχος , πολλά παιδιά δείχνουν απάθεια και δεν επιθυμούν να συμμετέχουν σε μαθησιακές δραστηριότητες μέσα στην τάξη. Η φαινομενικά απαθής συμπεριφορά τους για τα μαθήματα ερμηνεύεται ως έλλειψη ενδιαφέροντος από εκπαιδευτικούς και γονείς

Θυμός

Το συναίσθημα της απογοήτευσης των παιδιών με δυσλεξία οδηγεί πολύ συχνά σε έντονα ξεσπάσματα θυμού. Η εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς στο σχολικό περιβάλλον είναι συχνή λόγω της ματαίωσης που βιώνουν καθημερινά στο σχολείο. Στο περιβάλλον του σπιτιού ο θυμός μπορεί να εκφράζεται με αδιαφορία για την μελέτη.

Πόνος-Θλίψη
Η ιδιοσυγκρασία του ατόμου και η προσωπικότητα είναι κύριος παράγοντας για τον τρόπο έκφρασης των αρνητικών συναισθημάτων. Πολλά παιδιά εξωτερικεύουν τα συναισθήματα της ανεπάρκειας που νιώθουν με ξεσπάσματα οργής, όμως υπάρχουν παιδιά που εσωτερικεύουν την οργή τους και την στρέφουν προς τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να απομονώνονται , να δυσκολεύονται να δημιουργήσουν φιλίες. Παρουσιάζουν καταθλιπτική διάθεση χωρίς να έχουν κλινική κατάθλιψη εξαιτίας των έντονων συναισθημάτων πόνου και θλίψη.

Χαμηλή Αυτοεκτίμηση

Το αποτέλεσμα των παραπάνω αρνητικών συναισθημάτων οδηγεί το παιδί να έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του. Έχοντας ένα παιδί διαγνωστεί με δυσλεξία μπορεί η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση μπορεί να καταστραφεί. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό την εικόνα του εαυτού τους και την αξία τους ,τα παιδιά την αντιλαμβάνονται από τις επιδόσεις τους στο σχολείο. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά με δυσλεξία αποδίδουν την ανικανότητα τους στον ίδιο τους τον εαυτό.

Συμπέρασμα

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι ο εγκέφαλος , όπως και κάθε άλλος μυς μπορεί να αλλάξει , να ενισχυθεί και να βελτιωθεί , αν ασκηθεί κατάλληλα. Αυτό σημαίνει ότι η δυσλεξία δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως μια γνωστική διαταραχή που περιγράφεται ως ανίατη.Δεν είναι ένα θέμα της νοημοσύνης , αλλά πώς κάποιος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περιβάλλον.

(Πηγή:http://i-nous.org/)