Νομοθεσία και Ρόλος Γονέων Παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες

Ο Νόμος 2817/2000, άρθρο 1, που αφορά στην «εκπαίδευση των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και άλλες διατάξεις» και στην οργάνωση και λειτουργία των Κ.Δ.Α.Υ. (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης) και Σ.Μ.Ε.Α. (Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής), καθώς και ο Κανονισμός Λειτουργίας των Κ.Δ.Α.Υ. (Αριθμός απόφασης Γ6/4494, 8-11-2001) αναφέρονται στη στήριξη και ενίσχυση ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, περιορίζοντας κυρίως τα άτομα αυτά σε όσα χαρακτηρίζονται από μειονεξίες και εμπίπτουν στις εκπαιδευτικές περιφέρειες ειδικής αγωγής. Γίνεται επιπλέον λόγος (παράγρ. 3) για άτομα νηπιακής, παιδικής και εφηβικής ηλικίας που δεν ανήκουν στην προηγούμενη περίπτωση «αλλά έχουν ανάγκη από ειδική εκπαιδευτική προσέγγιση και φροντίδα για ορισμένη περίοδο ή για ολόκληρη την περίοδο της σχολικής ζωής τους».
Το οικογενειακό περιβάλλον, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της σχολικής επίδοσης του παιδιού. Αν οι γονείς γνωρίζουν τις ικανότητες και το δυναμικό του παιδιού τους και το αποδεχτούν, θα ενθαρρύνουν από νωρίς και την τάση του για ανεξαρτησία και θα ενισχύσουν το ενδιαφέρον του για την καλύτερη δυνατή σχολική επίδοση. Με την εξατομικευμένη θεραπευτική αντιμετώπιση των παιδιών που εμφανίζουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, θα μάθουν τα παιδά να οργανώνουν καλύτερα την μελέτη τους, να συγκεντρώνονται και να αποδίδουν περισσότερο.  Οι γονείς διαπιστώνουν ότι υπάρχει "λύση" στο πρόβλημά τους, υπάρχει διέξοδος, ακόμη κι αν συνεχώς ακούνε απ' τους δασκάλους ότι τα παιδιά τους "αποτυγχάνουν".(Αναρτήθηκε από Maria Xystrou)